Bad karma, good days, part deux

Deel 2 van mijn altijd intrigerende reisverslagen schrijf ik op een schommelstoel, klinkt leuk, ziet er ook leuk uit maar schrijft uitermate onhandig, waardoor de beste positie om dit reisverslag te typen een soort veredelde poephouding is. Genieten. Als je dit reisverslag gaat lezen is dit trouwens wel een leuk nummer om te luisteren: https://www.youtube.com/watch?v=Mo4cmTaEDIk

Anyways, ik was gebleven op het punt waar ik vanuit Rainbow Beach vertrok naar Agnes Water a.k.a. 1770. We hebben het hier over 9 december 2014 (ja, ik loop een dikke maand achter, don't blame me, blame the beautiful countries). Het was eigenlijk niet echt een interessante dag. We kwamen laat aan in het dorpje en helaas ook in de stromende regen. Pluspuntje: ik ben Jessica tegen gekomen, een Duits meisje met wie ik daarna nog veel lol beleefd heb. Zie alle mooie selfies op facebook.

10 december hadden we niet echt een plan, maar gelukkig was het weer wel heel goed, dus 's ochtends hebben we mooi liggen zijn op het strand. Daarnaast had ik Jess overgehaald om samen met mij de Scooter Roo Tours te doen, een tour waarbij we op kleine motoren de omgeving van 1770 gaan verkennen. Het was AMAZING. Alles erop en eraan, van motorjasjes tot neptattoo's en fashionable helmpjes. Toen we na een uur eindelijk konden vertrekken bleek ik niet harder te kunnen gaan dan 40 km per uur. Aangezien dit toch echt niet aan mijn rij skills lag maar aan de motor moest ik even achterblijven en van motor wisselen. No problemo, want daarna kon ik de groep inhalen met 85 km per uur. Helaas was ik die dag te laat met insmeren en kwam ik als een tomaat terug, ik leek wel een engelse. Ik heb nog steeds plekken die wit zijn van het vervellen, afgrijselijk.
's Avonds was het tijd voor een nachtbusje richting Airlie Beach. Niet de meest comfortabele nacht die ik ooit gehad heb, maar hee, je bespaart weer 30 dollar waar je hier 3 biertjes van kan kopen.

Kapot als ik was van de busreis ben ik 11 december maar gewoon de hele dag op het strand gaan liggen. Slim als je al verbrand bent... 's Avonds in het hostel hadden ze een open air cinema, dat was dan wel weer leuk.

12 december was het zover, zeilen naar de Whitsundays! Een tripje die absoluut in mijn top 3 beste trips ooit staat. Maar zoals de titel al zegt, good days, bad karma... Ik werd dan ook om 11 uur lichtelijk verrast door een zware storm (je zou zeggen dat ik die ondertussen toch wel zie aankomen) en ik werd bijna geëlektrocuteerd door de bliksem die 5 meter naast me insloeg. Op het moment dat dat gebeurde hield ik me met man en macht vast aan een bankje om niet weggespoeld te worden onder mijn afdakje. Good times. Omdat Australiërs wel tegen een stootje kunnen, meldde ik me om 2 uur in mijn regenjasje bij de boot. De boot heette de " "Spank Me", ja ik had ook moeite om dat uit te leggen tegen alle andere backpackers. Gelukkig bleef het vanaf het moment dat we gingen varen droog. We hadden de beste groep ooit en aangezien ik de enige Nederlander op de boot was kreeg ik al gauw de originele bijnaam "Dutchie". Na een stukje varen (ik blijk last te hebben van zeeziekte) kwamen we aan op de eerste plek. Helaas ben ik alle namen vergeten, maar dat interesseert jullie (als jullie dit überhaupt al lezen) toch niet echt. Op die stop gingen we snorkelen, het was voor mij de eerste keer snorkelen in Australië en ik was meteen verslaafd. Nadat we ons in ons stingersuit gerezen hadden (tegen eventuele dodelijke kwallensteken) werden we in een klein bootje gedropt op de plaats van bestemming. Wat was dat ongelooflijk vet. Zoveel mooi koraal gezien, en echt prachtige vissen in alle kleuren en maten.
Na het snorkelen hebben we op de boot verder kennis met elkaar gemaakt tot het om 21.00 uur begon te regenen. Aangezien iedereen toch vrij moe was zijn we maar gaan slapen. 's Nachts was een van de grootste stormen in maanden, met onweer zo om de 4 seconden. Gelukkig heb ik het vermogen om overal doorheen te slapen, dus op een korte toilet stop na heb ik er niks van meegekregen en geslapen als een roosje. De volgende dag bleek de rest van de boot niet geslapen te hebben, tja rot voor hen.

13 december was een van de beste dagen in Australië, dit zeg ik veel, maar nu is het echt waar. We stonden vroeg op en kwamen rond 09.30 aan op Whitsundays, een prachtig eiland met geweldige stranden. Het weer was ondertussen bijna helemaal opgeklaard, mede doordat ik de hele dag heb geroepen dat het stralend blauw zou worden, en we hebben dan ook 2 uur op het eiland genoten van het uitzicht, foto's maken en de zee.
Rond 12 uur vertrokken we naar de tweede snorkelplek. Deze vond ik verreweg het mooiste. Het weer was ondertussen inderdaad helemaal opgeklaard en iedereen complimenteerde me om mijn vooruitziende blik (ha-ha). Tijdens deze duik heb ik mijn eerste turtle gezien, echt zo indrukwekkend om dit prachtige wezen in zijn natuurlijke omgeving te zien. Terwijl ik rustig achter de turtle aanzwom dook er in mijn ooghoek opeens een rog op. Deze rog was niet zoals we ze in NL gewend zijn, nee hij was wel 3 meter lang en 1 meter breed. Nadat ik eerst 7 kleuren in mijn stingersuit gescheten had ben ik zo hard als ik kon de andere kant op gezwommen.
Daarna door naar de 3e snorkelplek. De zeeziekte had helaas weer terrein veroverd in mijn lichaam en vanwege vermoeidheid ben ik maar even kopje onder gegaan in de zee.
Hierna zeilden we door naar een baai waar we de nacht zouden doorbrengen. Net naast de boot was een klein strandje midden in de zee met 360 graden uitzicht. Nadat we snel een paar biertjes hadden gegrepen uit de koelbox werden we weer met het bootje naar het strandje gevaren. Daar hebben we naar de mooiste zonsondergang gekeken in lange tijden, zie nummer eerder genoemd. Na het avondeten ging rond 20.00 uur de zon al onder en werd het op een lampje na compleet donker. Toen het lampje ook werd uitgedaan kwam er een bizarre sterrenhemel te voorschijn. Nog nooit in mijn leven had ik zoiets meegemaakt. We hebben dan ook de hele avond op het dek gelegen en gekeken naar alle vallende sterren, het waren er veel. Uiteindelijk heb ik zelfs op het dek geslapen, een bijzondere ervaring.

14 december, alweer de laatste dag op onze "Spank Me" boot, er is echt niet gespankt trouwens. Aangezien ik vrij vroeg wakker werd besloot ik naar de zonsopgang te kijken, deze was bijna net zo mooi als de zonsondergang, heel bijzonder. Daarna was het tijd voor de laatste duik, oftewel later bestempeld als turtle time. We werden naar het strandje gebracht waar we de avond ervoor ook gezeten hadden. Al snel werd de eerste turtle ontdekt, en daar ben ik een stukje achteraan gezwommen. Toen ik weer boven kwam bleek ik een behoorlijk stuk afgedreven van de rest van de groep, dus ik besloot terug te lopen over het strandje. Na 1 minuut zag ik opeens weer een turtle langs komen, nadat ik de rest van de groep gealarmeerd had zwom ik er weer achteraan. Na 5 minuten kreeg ik echter ontelbare ellebogen en knietjes van andere, laten we zeggen overenthousiaste, backpackers. Ik besloot dus weer af te druipen naar het eilandje, echter struinend over het eiland kwam turtle 3 langs. Hetzelfde scenario herhaalde zich nog 2 keer, waardoor mijn totaal op 4 turtles langskwam. Het eiland bleek voor turtles hetzelfde effect te hebben als een McDonalds Drive thru voor mensen verslaafd aan fastfood (helaas ben ik daar een van). Niet te vermijden.
Na deze laatste snorkel gingen we weer terug naar de haven van Airlie Beach, daar voelde het kaal aan om afscheid te nemen van een fantastische groep, maar we hebben een super tijd gehad.
's Middags bleek bijna iedereen die ik eerder had ontmoet ook in Airlie te zijn, dus we zijn met een grote groep naar de lagoon geweest. 's Avonds was er ook nog een afterparty, dus met dezelfde groep naar een bar geweest waar we tegelijk ook de enige gasten waren. Gelukkig maken wij (of de alcohol) er altijd een goed feestje van en lag ik later in bed dan gepland.

Dit lijkt me wel weer even genoeg leesvoer voor een dag of 2. Ik zal proberen om zo snel mogelijk de rest van Australië erop te knallen, aangezien ik ondertussen al in Nieuw-Zeeland gearriveerd ben. Helaas heb ik moeite met beknopte verslagen, dus dit is een vrij lastige taak voor mij. Hopelijk heb ik jullie enigszins kunnen vermaken, dat is namelijk mijn levensdoel. Daarnaast vind ik het altijd leuk om iets van het thuisfront te horen, dus voel je er iets voor om in 30 seconden een reactie neer te knallen, dan maak je mij een gelukkig mens.

Liefs uit het (dat zou ik wel willen) zonnige Nieuw-Zeeland