Floating away

2.5 week, 5 steden, 9 kamers, ontelbaar veel nieuwe mensen en veel nieuwe ervaringen verder heb ik het gevoel ondertussen al een jaar weg te zijn uit ons (ik vermoed momenteel koude) kikkerlandje.

Op 13 oktober kwam ik aan in Newcastle, na ongeveer een maand gespendeerd te hebben in de wereldstad Sydney was deze gemoedelijke en rustige stad precies wat ik nodig had. Ik arriveerde in een prachtig hostel met grote kamers en zelfs als je echt heel erg je best deed uitzicht op de zee. 's Ochtends een wandeling gemaakt langs de kust van Newcastle Beach naar Nobby's Beach waar ik de vuurtoren heb mogen bewonderen. Het zien van de surfers in de golven wakkerde bij mij een intens verlangen om met ze mee te doen. Gelukkig leende het hostel gratis surfboards en wetsuits uit, dus daar ging ik dan. Ik voelde me zo stoer toen ik met mijn surfboardje over straat liep, ik hoorde er helemaal bij dacht ik. Dit gevoel werd echter wreed verstoord toen ik in het water lag en meer bezig was met niet verdrinken dan met surfen. Het moet er afgrijselijk uit hebben gezien en ik was blij dat er niemand in de buurt was die ik kende.
De dag erna lekker op het strand gehangen en gaan joggen! Weer een intens trots moment.

Op 15 oktober was het tijd om weer verder te trekken met de inmiddels vertrouwde Greyhound bus, de volgende stop was Port Macquarie.
Evenals Newcastle niet te groot maar een leuk dorp en een goed hostel. In Port Macquarie heb ik het koala hospital bezocht, een plaatselijk opvangcentrum voor zieke koala's. Een goed initiatief want koala's zijn denk ik de domste beesten die ik ooit ben tegengekomen. Als ze elkaar niet besmetten met de soa chlamydia dan vallen ze uit een boom of worden ze aangereden door auto's omdat ze hebben besloten midden op de weg te gaan slapen... Verder zijn het natuurlijk wel leuke beesten hoor, alhoewel ze wel een beetje stinken.
Die avond moest natuurlijk mijn verjaardag gevierd worden want om 12 uur werd ik dan eindelijk 22! Met een groepje zijn we wat gaan drinken in de haven en iedereen was erg aardig voor me. Toch was het behoorlijk lastig om je verjaardag alleen te vieren aan de andere kant van de wereld, je mist je vrienden op zo'n moment extra.

Op mijn verjaardag zelf begon ik de dag met nog een dutchie uit Groningen, samen besloten we de kust een beetje te verkennen middels het best bekende vervoersmiddel in Nederland, juist de fiets! Helaas zijn helmpjes verplicht in Australië, dus het was in ieder geval niet mijn meest fashionable dag. Het weer was prachtig en de kust leverde, ondanks geploeter de bergen op en af, fantastische uitzichten op.
's Middags was het tijd om weer verder te trekken, volgende bestemming: BYRON BAY! Na 6 uur in de bus te hebben gezeten was het al vrij laat toen ik daar aankwam. Gelukkig waren mijn roomies enorm enthousiast toen ik vertelde dat ik jarig was en werd ik direct meegesleept naar een bar met reggae muziek, wat erg gezellig was.

Byron Bay is een alternatieve surfplek waar je doodgegooid wordt met vredestekens, biologisch voedsel en harem broeken. Aangezien ik geen dreadlocks of tattoos met een diepere spirituele betekenis heb, ik niet bezig ben met de manier waarop we de aarde kunnen redden of veganist ben paste ik niet helemaal daar in de vibe, maar ik heb het goed naar mijn zin gehad en nog een keer gesurfd!

Na 3 dagen in Byron Bay vertrok ik op 20 november richting Surfers Paradise. Klinkt goddelijk niet? Nou, dat is het totaal niet. Surfers Paradise is het Lloret de Mar van Australië. Met alleen maar flatgebouwen langs het strand doet het af aan de ongerepte natuur die Australië verder wel kent. Ondanks dat heb ik daar een super tijd gehad, veel leuke mensen ontmoet (vooral Duitsers, die overspoelen hier de kustlijn) en veel uit geweest. Op 22 november naar een waterpark geweest, wat goed was om het gemiddelde kindgehalte in mij weer omhoog te halen. 's Avonds stond op de planning om weer verder te reizen, maar er gebeuren nu eenmaal weleens onverwachte dingen. In dit geval was het onverwachte ding dat ik de bushalte niet meer kon vinden en een halfuur te laat aankwam... Tja, gelukkig kon ik bij vrienden tukken, dus verder geen problemen.

Dan op 23 november eindelijk weer verder! Nu naar Brisbane! Ik kon niet wachten om weer eens een grote stad te zien na alle kleine surfersdorpen en vrijwel verlaten steden. Brisbane is alles wat ik had verwacht, ik hou van de relaxte laid back attitude die mensen hier hebben en ondanks dat het geen strand heeft is het een mooie stad. Ik durf zelfs te zeggen dat ik Brisbane aangenamer vind dan Sydney, maar dat durf ik alleen op te schrijven want als ik het hard op zeg krijg ik van alles naar mijn hoofd gegooid.

Op 24 november zijn we naar de Australia Zoo geweest, gewoon een must die je gedaan moet hebben. Alle dieren gezien die Australië rijk is en ook een kangaroo en koala gehaald. Hier ook een foto van hebben is eigenlijk het grootste bewijs dat je kan hebben om aan te tonen dat je daadwerkelijk Down Under hebt bezocht. Verder de afgelopen dagen naar de lagoon geweest (zwembad) en beetje het centrum bezocht.

Eigenlijk ging alles zijn gangetje tot moeder natuur besloot dat er sprake was van te weinig adrenaline. Dus vond gisterenavond een van de heftigste stormen plaats in Brisbane sinds een erg lange periode. Helaas was ik net onderweg richting het hostel en kon ik niet echt ergens schuilen. Terwijl er borden, takken, vlaggen en hagelstenen zo groot als tennisballen (wat heerlijk om een tennis referentie erin te kunnen verwerken) om me heen vlogen een gebouw in gerend waar ik gelukkig in de hal kon schuilen. Na ongeveer een halfuur was het ergste voorbij en was ik content met mezelf omdat ik die poncho tenminste niet voor niks de afgelopen weken had meegesleept.
Toen ik terug liep naar het centrum merkte ik pas echt hoe heftig de storm was. Op meerdere plekken was de stoep afgezet omdat er plafonds en luifels naar beneden waren gekomen, ramen en deuren waren ingeslagen, er gingen alarms af en overal lagen bladeren en takken. Ook mijn hostel bleef niet gespaard en mijn kamer (nummer 13, toen had een lampje moeten gaan branden) is als een van de ergste geraakt. Het halve plafond lag op de grond en alles was nat. Wonder boven wonder bleef het grootste gedeelte van mijn spullen ongeschonden, maar 1 ding was doorweekt... Je kan natuurlijk wel raden wat, want welk belangrijk document was nog niet gestolen, kwijt geraakt of op een andere mogelijke manier vernietigd? Jazeker, mijn paspoort. Deze had ik 's ochtends achtergelaten in het hostel in de veronderstelling dat hij daar het veiligste zou liggen. Ik had er natuurlijk geen rekening gehouden dat het halve plafond later naar beneden zou komen, dom van me. 's Avonds van kamer gewisseld en de hele avond mijn paspoort staan droog föhnen, ook een aparte ervaring.

Verder zijn er momenteel persoonlijke omstandigheden waardoor het lastig is om alleen aan de andere kant van de wereld te zijn. Ik wil mijn familie sterkte wensen en mededelen dat ik veel aan ze denk.

Morgen vertrek ik uit Brisbane, een stad die veel mooie herinneringen heeft gebracht, maar helaas ook erg vervelende. Noosa zal mijn volgende bestemming zijn en hopelijk kan ik daar weer verder positieve ervaringen creëren.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om dit reisverslag te lezen en laat (als je er iets voor voelt natuurlijk) een reactie achter!

Liefs uit Brisbane,
Iris